Je bent hier: Home > Corfu > Over Corfu > Geschiedenis
De geschiedenis van Corfu gaat terug naar 734 voor Christus. In het zuidwesten van Corfu zijn overigens wel sporen teruggevonden die tot 70.000 voor Christus teruggaan, maar daar is weinig van bekend. De geschreven geschiedenis van het Griekse eiland dateert vanaf 734 voor Christus, toen Corinthiërs het eiland de naam Corcyra gaven. De handel was al snel welvarend en Corfu werd een belangrijk handelscentrum. Het eiland werd sterker en richtte zijn eigen kolonies op. In 665 voor Christus verkreeg het, door Corinthe te verslaan, zijn onafhankelijkheid.
Corfu roept in 229 voor Christus de hulp in van Rome en in ruil voor vrij gebruik van de havens en de vloot van het eiland, ontvangt de bevolking onafhankelijkheid en privileges. Corfu leidt vervolgens 550 jaar als Romeinse marinebasis een bloeiend bestaan. In 395 na Christus brengt de splitsing een einde aan de vrede en wordt Corfu van het Oostromeinse Rijk een provincie. Deze splitsing is het begin van de Byzantijnse tijd.
Roem en rijkdom gingen verloren gedurende de periode dat Corfu onderdeel was van het Byzantijnse Rijk. Piraten en barbaren plunderden het eiland en bestookten de kusten. Het eiland kreeg weinig hulp en tekenen van verval werden zichtbaar, totdat Corfu zijn eigen verdediging, met muren rond de stad, ging opzetten. Deze muren waren helaas niet bestand tegen de aanvallen van de Normandiërs met als gevolg dat Corfu in hun handen terecht kwam. Dit was van korte duur, want begin 13e eeuw, wanneer Constantinopel in handen van de kruisvaarders valt, neemt Venetië Corfu over.
De bezetting van de Venetianen duurt ongeveer 4 eeuwen. In die periode probeerden de Turken Corfu aan te vallen. Deze aanval mislukte, maar wel werd het hele eiland geplunderd. Hierop werd de bewaking verscherpt en een nieuw fort werd gebouwd. In 1716 vielen de Turken met meer dan 30.000 man het eiland aan en verwoesten vervolgens grote delen van Corfu. Net voordat zij Kerkyra in handen wilden nemen, sloegen zij op de vlucht. Volgens zeggen van de bevolking door tussenkomst van St-Spyridon, een bisschop gekleed in een monnikspij, met een brandende toorts in zijn hand. De Turken bleven voorgoed weg.
Napoleon kreeg Corfu in 1797 in handen, vanwege zijn obsessie voor het eiland. Het bewind werd vervangen door een democratisch bestuur, met als gevolg dat Grieks tot de officiële taal werd gemaakt en openbaar onderwijs werd ingevoerd. Napoleon maakte Corfu tot een sterk militair steunpunt.
De Korfioten bleven geloven in onafhankelijkheid, ondanks de constante stroom van bezetters. Het verdrag van Wenen maakte in 1815 onder Brits beschermheerschap een onafhankelijke staat van de zeven Ionische eilanden. Het vasteland Griekenland werd in 1827 onafhankelijk en het verlangen van Corfu naar vereniging werd steeds groter.
Op 21 mei 1864 werd deze vereniging een feit, de eilanden kwamen bij Griekenland. Deze gebeurtenis werd groots gevierd en sinds die tijd bloeide het eiland op. Vandaag de dag is Corfu uitgegroeid tot een ver ontwikkeld eiland, een eiland dat jaarlijks toeristen van over de hele wereld weet te trekken.